Een lichaam wat roept om zoetigheid.

Doordat ik jaren werkte als kok in de horeca, en onregelmatig at, kreeg ik problemen. In eerste instantie had ik het zelf totaal niet in de gaten.

Ik werkte hard, en had het goed naar mijn zin.

Maar ik kon bijna nooit op vaste tijden eten. Want als we dan net zaten te eten, dan kwamen er klanten. De klanten moesten geholpen worden, want de klant was koning.

Dus ik ging er voor, en ik dacht mijn eten komt wel op een later tijdstip.

Tot dat ik op een gegeven ogenblik toch wel heel veel de kelder in liep, waar de Belgische bonbons opgeslagen stonden voor de klanten. Het begon met stiekem één bonbon, maar als ik dan nog meer moest pakken uit de koelcellen en ik kwam terug lopen, ja, dan pakte ik nog maar een bonbon.

Want één bonbon, wat is dat nu eigenlijk? Heb je net de smaak te pakken, en dan is de bonbon al weer op. De lekkerste bonbons die namen we toch zeker zelf?

Maar al snel wilden mij lichaam meer zoet, oh, wat lekker al die zoetigheid.
Mars, Twix, Bounty, M&MS deze chocolade snacks vond ik allemaal heerlijk.
En zo kwam ik ongemerkt elke keer weer langs de opslag in de kelder waar uiteindelijk de doosjes leeg gegeten werden door mij, voor dat er ook maar wat verkocht werd aan de klanten.

Geluk of toch een probleem?

Ik had wel geluk, ik werd er totaal niet dik van. Ja, dan heb je toch geluk. Maar ik kreeg een ander probleem.
Ik voelde me vaak bibberig en dan had ik zo´n enorme trek naar al die zoetigheid. Mijn lichaam vroeg om zoetigheid.
En ik wist ook al snel, niet één mars, twix enz. kon mij van het bibberen afhalen, nee twee of drie stuks daar draaide ik mijn hand niet voor om. En ik kwam er achter, het werkte echt!

Voedingssupplement

Totdat ik via een vriend Satieté kreeg om te eten. In eerste instantie merkte ik er niets van.
Doordat ik op mijn vrije dag ´s avonds altijd bij mijn ouders was, en mijn moeder zetten standaard iedere week een pot snoep en chips op tafel.

We werden op onze vrije dag altijd wekelijks verwend door mijn moeder. Toen mijn man en ik naar huis gingen, zei mijn moeder:,,Jullie hebben weer niets gegeten, hebben jullie elke keer geen trek!”

Nee, was de conclusie, terwijl het mijzelf nog niet opgevallen was.
Maar toen ik na mijn moeders conclusie hier op ging letten, Ja inderdaad mijn lichaam verlangde niet meer naar al die zoetigheid. En mijn lichaam werd weer normaal ik bibberde niet meer.

De oplossing die ik nooit voor mogelijk had gehouden, dankzij Satieté.

Natuurlijk zullen ook mensen zeggen, Ja, dan moet je maar op normale tijden eten. Maar in de horeca kwam daar niet altijd van. Het was in ons bedrijf een zoete inval. Dus lieve mensen oordeel nooit te snel, totdat je zelf een beroep een aantal jaren gedaan heeft. Dan kan je over een beroep meepraten. Ik kan U wel vertellen, in de horeca werken is Topsport! En als je een gezond lichaam wilt houden, dan kunnen we er maar beter goed voor zorgen. Ik denk nu wel eens terug aan die tijd. Al had ik toen die producten gehad, dan had er met mijn lichaam veel problemen voorkomen kunnen worden. Maar mijn reis liep anders, en ik moest het zelf ondervinden. Laat mijn reis niet voor niets zijn geweest. Als ik op deze manier veel mensen kan helpen om inzicht te krijgen over hun levensstijl dan heb ik ieder geval een steentje bijgedragen aan een betere gezondere wereld voor iedereen!

We maken allemaal keuzes in ons leven goed of fout!

Wie nooit iets zou veranderen, zou ook nooit fouten maken, maar er zou ook nooit iets in Uw leven gaan veranderen.

Met Vriendelijke Groet,
Monique
Ervaringsdeskundige