Op zoek naar een gezond lichaam

Ik zal mij zelf eerst even voorstellen.

Ik ben Monique Bijl-van der Linden .

Ik ben geboren op 28 april 1967 te Heerjansdam.

7 April 1989 ben ik getrouwd met Pieter Bijl en sinds 1994 ben ik moeder van een prachtige dochter Lobke Bijl inmiddels 15 jaar oud.

Mijn man had een familie bedrijf in de Horeca en de Scheepvaart.

Wij kwamen boven de zaak te wonen toen wij gingen trouwen, en vanzelf ging ik mee werken in het familie bedrijf.

Zoals in elk bedrijf ging dat met ups en downs, maar we hadden een goede boterham.

Totdat het noodlot toe sloeg op vrijdag 7 juni 2000.

We hadden een paard voor mijn dochter en mij, en voor dat het die vrijdagavond heel druk zou worden, zou ik nog een uurtje gaan paardrijden.

Maar een moment van niet goed in het zadel zitten, ik viel en ik brak mij rug.

5 dagen in het ziekenhuis gelegen, maar toen mocht ik naar huis.

Er kwam een bed in de kamer, en ik was lopend patiënt.

Als je het lopen kon noemen.

Ik had veel pijn en na een aantal weken ging ik naar het revalidatie zwemmen.

Met een wetbelt om, in het water, en dan maar een beetje spartelen met je benen om je spieren soepel te houden.

Daarna na de fysiotherapeut, tot dat hij ook niets meer voor mij kon doen.

Daarna mensendieck therapie tot dat ik daar ook weer klaar was.

In de periode van fysio- en mensendieck therapie ging ik 3 maal in de week onder begeleiding naar het zwembad, en 3 maal in de week naar de sportschool onder begeleiding.

Daarna naar een osteopaat.

Alle therapieën hebben mee gedaan om mij lichaam sterker te maken.

Maar ik bleef veel pijn houden.

Bij verschillende andere therapieën geweest en verschillende voedingssuppletie gegeten, maar daar had ik allemaal ook weer een klein beetje baat bij.

Maar artsen en vonden deze mensen maar kwakzalvers, en ik moest niet teveel in dit circuit verzeild raken vonden zei.

In het ziekenhuis dachten ze dat het tussen mijn oren zat.

Maar één ding wist ik zelf zeker dat dit zeker niet het geval was.

Ik wilde maar één ding en dat was beter worden.

Ik was net 33 jaar oud, en had een eigen zaak, een kind om voor te zorgen, dus ik wilde gezond zijn net als vele andere mensen.

Ik kwam in contact met Anneke Voorhorst een energetische therapeut en dat was mijn laatste reddingsvlot.

Maar zei zij na 10 minuten ik kan je niet verder helpen, maar je moet naar een osteopaat.

Ik zei daar loop ik al, maar er was nog heel veel mis met mijn lichaam.

Volgens haar hadden ze mij veel te lang met mijn problemen laten rondlopen.

En daardoor had ik iedere dag heel veel pijn.

Door weer 1,5 jaar ruim bij een andere osteopaat gelopen te zijn, en in contact gekomen met bijzondere goede voedingssuppletie heb ik een totaal ander leven gekregen.

Rugpatiënt zal ik altijd wel blijven ook al hoop ik van niet.

Daarna heb ik een ruim twee jaar bij een coach gelopen samen met mijn man, om echt een andere richting op te gaan.

Maar een ding weet ik zeker, ik gun niemand de reis die ik heb moeten lopen, ook al heb ik bij veel artsen en therapeuten door alles heen ook plezier gehad.

Ik wil alleen een ding dat we met elkaar in de zorg veel meer samen gaan werken.

Een optimale gezondheid bereikt men door samenwerken voor resultaat!

Door dit hele gebeuren hebben we het restaurant dicht gedaan, verbouwt tot 5 appartementen en een woonhuis voor de recreatieve branche.

Na 1,5 jaar hebben we het verkocht en nu hebben wij als gezin een totaal ander leven gekregen.

Ik ben er achter door mijn vorige drukke leven, en de pijn was mijn lichaam totaal uitgeput.

Ik heb in oktober 2006 Spectracel (bloedonderzoek) laten doen in Amerika.

Hierbij kijken ze na het aantal vitaminen en mineralen wat er nog in mijn lichaam zat.

Dit was minder als 40% en moest minimaal 75% zijn.

Door onze voedingssuppletie en alle therapieën ben ik weer de oude krachtige Monique van vroeger met een heel nieuw jasje van binnen en buiten.

Ik hoop dat veel mensen in 2009 in gaan zien, dat niet alle vitaminen en mineralen meer in hun dagelijkse voeding zit.

Ik wist het ook niet, en ik geloofde daar in eerste instantie ook helemaal niets van.

Ik had nooit gerookt, nooit alcohol gedronken maar wel gesport en hard gewerkt.

Maar ik heb het aan mijn eigen lijf ondervonden.

Lieve mensen laat mijn reis niet voor niets geweest zijn!

Laten we leren van elkaars fouten, en laten we de goede dingen door vertellen.

Dan alleen zouden de mensen op de wereld steeds een beetje gezonder worden.

Veel liefs van:

Monique Bijl-van der Linden